POWIERZCHNIA: 82 026,4 ha
Ostoja nad Baryczą
POWIERZCHNIA: 82 026,4 ha
Typy siedlisk
POWIERZCHNIA: 82 026,4 ha
Typy siedlisk
| Nazwa siedliska | % pokrycia |
| Brzegi lub osuszane dna zbiorników wodnych ze zbiorowiskami z Littorelletea, Isoëto-Nanojuncetea | 0,11 |
| Starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne ze zbiorowiskami z Nympheion, Potamion | 0,05 |
| Nizinne i podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników Ranunculion fluitantis | 0,06 |
| Ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glaucae) | 0,09 |
| Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe (Molinion) | 0,08 |
| Ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletalia sepium) | 0,01 |
| Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (Arrhenatherion elatioris) | 1,45 |
| Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z Scheuchzerio-Caricetea) | 0,13 |
| Górskie i nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk | 0,02 |
| Kwaśne buczyny (Luzulo-Fagenion) | 1,34 |
| Żyzne buczyny (Dentario glandulosae-Fagenion, Galio odorati-Fagenion) | 0,10 |
| Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum) | 2,25 |
| Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albo-fragilis, Populetum albae, Alnenion | 2,05 |
| Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe (Ficario-Ulmetum) | 1,29 |
Ogólna charakterystyka obszaru
| Klasy siedlisk | % pokrycia |
| Inne tereny (miasta, wsie, drogi, śmietniska, kopalnie, tereny przemysłowe) | 1% |
| Lasy iglaste | 26% |
| Lasy liściaste | 9% |
| Lasy mieszane | 12% |
| Siedliska leśne (ogólnie) | 1% |
| Siedliska łąkowe i zaroślowe (ogólnie) | 14% |
| Siedliska rolnicze (ogólnie) | 28% |
| Wody śródlądowe (stojące i płynące) | 9% |
OPIS OBSZARU
Obszar obejmuje rozległe bagniste obniżenie doliny Baryczy. Jest to typowa rzeka nizinna z wieloma dopływami, fragmentami terenów zalewanych i dobrze zachowanymi starorzeczami. Dolina jest wyścielona utworami glacjalnymi, fluwioglacjalnymi i współczesnymi aluwiami rzecznym. W południowo-zachodniej części obszaru znajdują się zalesione morenowe Wzgórza Twardogórskie z najwyższym wzniesieniem - Wzgórzem Joanny (219 m n.p.m.), dominującym nad szeroką i płaską doliną Baryczy. Obszar obejmuje kompleks łąk zalewowych, stawów rybnych (z najbardziej znanymi Stawami Milickimi), pól uprawnych i rozległych terenów leśnych (z wyłączeniem miasta Milicz). O specyfice terenu decyduje bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, naturalnymi i sztucznymi ciekami wodnymi, stawami i mokradłami. Lasy tworzą dwa większe kompleksy - Lasy Milickie na zachodzie i Lasy Ostrzeszowskie na wschodzie. W pobliżu cieków wodnych zachowały się cenne fragmenty łęgów i olsów, a na wyżej położonych terenach - cenne buczyny i grądy. Uboższe siedliska porastają bory sosnowe i bory mieszane.
WARTOŚĆ PRZYRODNICZA I ZNACZENIE
Obszar ważny dla zachowania bioróżnorodności. Dobrze wykształcone i zachowane zbiorowiska leśne: największy kompleks łęgów jesionowo-olsowych w południowo-zachodniej Polsce, łęgi dębowowiązowe-jesionowe oraz starodrzewia grądowe i buczynowe. Okresowo odkrywane dno stawów stanowi bardzo cenne siedlisko dla roślinności Isoeto-Nanojuncetea wraz z zagrożonymi w Polsce gatunkami roślin. Również ważne są zbiorowiska podmokłych łąk, muraw napiaskowych, torfowisk przejściowych i nitrofilnych ziołorośli okrajkowych. Na podkreślenie zasługuje bogata ichtiofauna z kozą złotawą Sabanejewia aurata (jedno z nielicznych w Polsce stanowisk). Ponadto Dolina Baryczy jest jednym z najcenniejszych obszarów ornitologicznych w Polsce. Ostoja ptasia o randze europejskiej E54.
ZAGROŻENIA
Intensyfikacja lub zaniechanie użytkowania stawów. Deficyt wody w zlewni Baryczy spowodowany eksploatacją zasobów wodnych. Zanieczyszczenie wody. Epidemie wśród ryb hodowlanych. Zanik okresowych zalewów. Zalesianie i sukcesja roślinności na otwartych terenach (szczególnie na pastwiskach i na łąkach). Intensyfikacja rolnictwa. Zwiększenie aktualnego pozyskania drewna w starodrzewiach. Spadek liczby ostoi nietoperzy, niepokojenie nietoperzy na zimowiskach. Zanik populacji małży skójkowatych, co powoduje brak możliwości rozrodu różanki. Regulacje i renowacje cieków wodnych. Likwidacja śródpolnych zadrzewień.
STATUS OCHRONNY
Obszar w granicach Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy (87 040 ha; 1996) z rezerwatami
przyrody: Stawy Milickie (5 324,31 ha; 1973), Radziądz (6,83 ha; 1954), Olszyny Niezgodzie (74,28 ha; 1987), Wzgórze Joanny (24,23 ha; 1962), Wydmacz (45,93 ha; 1987).
Fragment obszaru należy do Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Rychtalskie (46 481,8 ha).Na terenie obszaru znajduje się Ostoja Ramsar Stawy Milickie (5324,3 ha; 1995).
STRUKTURA WŁASNOŚCI
Własność głównie Skarbu Państwa: 43 % administrowane przez Lasy Państwowe; 5,7 % ("Stawy Milickie"). Około 1 % należy do osób prywatnych lub jest dzierżawiona.
Więcej informacji
Obszar obejmuje rozległe bagniste obniżenie doliny Baryczy. Jest to typowa rzeka nizinna z wieloma dopływami, fragmentami terenów zalewanych i dobrze zachowanymi starorzeczami. Dolina jest wyścielona utworami glacjalnymi, fluwioglacjalnymi i współczesnymi aluwiami rzecznym. W południowo-zachodniej części obszaru znajdują się zalesione morenowe Wzgórza Twardogórskie z najwyższym wzniesieniem - Wzgórzem Joanny (219 m n.p.m.), dominującym nad szeroką i płaską doliną Baryczy. Obszar obejmuje kompleks łąk zalewowych, stawów rybnych (z najbardziej znanymi Stawami Milickimi), pól uprawnych i rozległych terenów leśnych (z wyłączeniem miasta Milicz). O specyfice terenu decyduje bogata sieć hydrograficzna z licznymi kanałami, naturalnymi i sztucznymi ciekami wodnymi, stawami i mokradłami. Lasy tworzą dwa większe kompleksy - Lasy Milickie na zachodzie i Lasy Ostrzeszowskie na wschodzie. W pobliżu cieków wodnych zachowały się cenne fragmenty łęgów i olsów, a na wyżej położonych terenach - cenne buczyny i grądy. Uboższe siedliska porastają bory sosnowe i bory mieszane.
WARTOŚĆ PRZYRODNICZA I ZNACZENIE
Obszar ważny dla zachowania bioróżnorodności. Dobrze wykształcone i zachowane zbiorowiska leśne: największy kompleks łęgów jesionowo-olsowych w południowo-zachodniej Polsce, łęgi dębowowiązowe-jesionowe oraz starodrzewia grądowe i buczynowe. Okresowo odkrywane dno stawów stanowi bardzo cenne siedlisko dla roślinności Isoeto-Nanojuncetea wraz z zagrożonymi w Polsce gatunkami roślin. Również ważne są zbiorowiska podmokłych łąk, muraw napiaskowych, torfowisk przejściowych i nitrofilnych ziołorośli okrajkowych. Na podkreślenie zasługuje bogata ichtiofauna z kozą złotawą Sabanejewia aurata (jedno z nielicznych w Polsce stanowisk). Ponadto Dolina Baryczy jest jednym z najcenniejszych obszarów ornitologicznych w Polsce. Ostoja ptasia o randze europejskiej E54.
ZAGROŻENIA
Intensyfikacja lub zaniechanie użytkowania stawów. Deficyt wody w zlewni Baryczy spowodowany eksploatacją zasobów wodnych. Zanieczyszczenie wody. Epidemie wśród ryb hodowlanych. Zanik okresowych zalewów. Zalesianie i sukcesja roślinności na otwartych terenach (szczególnie na pastwiskach i na łąkach). Intensyfikacja rolnictwa. Zwiększenie aktualnego pozyskania drewna w starodrzewiach. Spadek liczby ostoi nietoperzy, niepokojenie nietoperzy na zimowiskach. Zanik populacji małży skójkowatych, co powoduje brak możliwości rozrodu różanki. Regulacje i renowacje cieków wodnych. Likwidacja śródpolnych zadrzewień.
STATUS OCHRONNY
Obszar w granicach Parku Krajobrazowego Dolina Baryczy (87 040 ha; 1996) z rezerwatami
przyrody: Stawy Milickie (5 324,31 ha; 1973), Radziądz (6,83 ha; 1954), Olszyny Niezgodzie (74,28 ha; 1987), Wzgórze Joanny (24,23 ha; 1962), Wydmacz (45,93 ha; 1987).
Fragment obszaru należy do Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Rychtalskie (46 481,8 ha).Na terenie obszaru znajduje się Ostoja Ramsar Stawy Milickie (5324,3 ha; 1995).
STRUKTURA WŁASNOŚCI
Własność głównie Skarbu Państwa: 43 % administrowane przez Lasy Państwowe; 5,7 % ("Stawy Milickie"). Około 1 % należy do osób prywatnych lub jest dzierżawiona.
Więcej informacji
