Górowski Znaczek Turystyczny
Od trzech miesięcy mamy swój Znaczek Turystyczny - w systemie Znaczka Turystycznego nadano nam numer 402
Znaczek wydany został na okoliczność wprowadzenia Znaczków Turystycznych w regionie Wzgórz Trzebnickich i Doliny Baryczy w czerwcu 2016 r. w ramach zawartego porozumienia 10 członków Stowarzyszenia Gmin Turystycznych Wzgórz Trzebnickich i Doliny Baryczy. Przypomnijmy – Powiat Górowski jest członkiem stowarzyszenia od kwietnia 2014 r.
Oprócz znaczka górowskiego, w tym samym czasie znaczki otrzymały obiekty w Trzebnicy, Prusicach, Złotowie, Żmigrodzie, Trzebicku, Goszczu, Dobroszycach, Wiszni Małej oraz Miliczu. Każdy ze znaczków jest turystyczną zachętą do zwiedzania wybranych miejsc, a zarazem wyjątkową pamiątką.
Wiadomość dla kolekcjonerów i nie tylko – Znaczek można kupić w kiosku znajdującym się przy cmentarzu parafialnym, przy ul. Zielonej w Górze. Od czerwca – czyli od chwili pojawienia się górowskiego znaczka w systemie – nasz obiekt odwiedziło kilkudziesięciu turystów – nie tylko kolekcjonerów, czyli system działa.
Czym jest Znaczek Turystyczny? To okrągły, drewniany krążek o średnicy 60 mm i grubości 8-10 mm, posiada metalowe oczko do zawieszenia. Awers i rewers przeważnie jest taki sam. Znaczek Turystyczny jest pamiątką z naturalnego materiału – drewna, bez użycia barwników, farb, lakierów, jest w 100% ekologiczny. Składa się z trzech elementów: samego znaczka, karteczki i naklejki. Stanowi wyjątkową propozycję dla kolekcjonerów, w porównaniu z innymi w większości prefabrykowanymi produktami. Produkowany jest ręcznie, każda sztuka jest wyjątkowa. Grafika jest swego rodzaju dziełem sztuki, wypalana jest w wysokiej temperaturze przy pomocy metalowej, grawerowanej matrycy. Poprzez silny nacisk matryca wypala w drewnie plastyczny wizerunek, który jest bardzo trwały i odczuwalny także przy dotyku.
Górowskim Znaczkiem Turystycznym, na którym znajduje się wizerunek świętych schodów przy kościele pw. Bożego Ciała w Górze, promujemy nie tylko sam zabytek, ale pośrednio również i region. Dzięki uprzejmości gospodarza parafii kościoła pw. św Katarzyny – proboszcza ks. Henryka Wachowiaka w każde niedzielne popołudnie można obejrzeć święte schody i sam kościół. Zapraszamy – bo warto!
Więcej informacji na temat systemu Znaczka Turystycznego na stronie
„Święte schody” – cel XVIII-wiecznych pielgrzymek
Kościół pw. Bożego Ciała, w którym znajduje się kaplica „Świętych Schodów”, swoją historią sięga prawdopodobnie już końca XIV w. Wiadomo, że w 1. połowie XVI w. świątynia została przebudowana. Szczególnie uroczyście obchodzono tu święto Bożego Ciała, prowadząc procesje z Eucharystią z oddalonego o blisko 2 km miasta.
Dobudowana w 1705 r. od północnej strony świątyni kaplica „Świętych Schodów” była odpowiedzią na rosnące zainteresowanie tym miejscem pielgrzymów. Z inicjatywy księdza Alojzego Abara oraz mieszkańców miasta, w dobudowanym wnętrzu umieszczono niezwykłe schody, gdyż przeznaczone do pokonywania ich stopni na klęczkach. O takiej, a nie innej, formie wspinania, świadczą nisko – na wysokości rąk klęczących – umieszczone poręcze. Pątnik, podążając ze swoją intencją wspinał się po tych schodach na kolanach, licząc na uzyskanie odpustu. Celem zaś była kaplica Grobu.
Idea świętych schodów związana jest z rzymskimi Scala Sancta, które – zgodnie z legendą – pochodzą z pałacu Poncjusza Piłata. Składają się one z 28 stopni, po których Jezus miał być prowadzony na sąd. Rzymskie Schody – jak mówi tradycja – zostały sprowadzone do miasta przez św. Helenę jeszcze w IV wieku.
Znajdujące się w górowskiej świątyni „Schody” stanowią fragment większego założenia pielgrzymkowego, łączącego Kalwarię z kościołem Bożego Ciała w funkcjonalną całość. Wcześniej – do poł. XIX w. – stacje Drogi Krzyżowej towarzyszyły pątnikom wzdłuż drogi biegnącej z miasta do świątyni usytuowanej wewnątrz otoczonego murem cmentarza. W chwili obecnej stacje zgrupowane są poza murami starej części cmentarza wokół z centralnie usytuowanej barokowej grupy Ukrzyżowania. Dziesięć ceglanych stacji w swych wnętrzach kryje obrazy Męki Pańskiej. Malowidła przypisywane są autorstwu Paula Stankiewicza. XIX-wieczny malarz (urodzony w Górze w 1834 r.) był znanym portrecistą domu cesarskiego Wilhelma I, a także autorem istniejącej do dzisiaj polichromii absydy kościoła pw. Piotra i Pawła w Poczdamie oraz wielu innych zarówno z terenu Dolnego Śląska, Niemiec jak i Włoch. Malowidła zdobiące ściany kaplic i sklepienie klatki schodowej, mieszczącej „Święte Schody”, również przypisywane są Paulowi Stankiewiczowi. Polichromie swoją treścią nawiązują do scen zaczerpniętych ze Starego i Nowego Testamentu.
W połowie schodów (14. stopień) zachował się otwór do przechowywania relikwii. Obecnie w miejscu tym stoi szklany relikwiarz z kamieniem – jak mówi tradycja – pochodzącym z twierdzy, gdzie więziono Jana Chrzciciela. Schody prowadziły do kaplicy z ołtarzem, i dalej do Kaplicy Grobu św. Aleksego, usytuowanego pod „Świętymi Schodami”.
Świątynia wraz z kaplicą Świętych Schodów w 2001 r. przeszła restaurację. Uroczystego otwarcia dokonał ks. biskup Henryk Gulbinowicz.
Witoszyce
Pałac
Pałac w Witoszycach
Pierwotna, barokowa budowla, wzniesiona została w 1770 roku. W 1910 roku dokonano gruntownej przebudowy pałacu. Powstał wówczas trójkondygnacyjny obiekt założony na planie prostokąta, przekryty dachem mansardowym z lukarnami. Na wysokości pierwszego piętra znajduje się taras z kartuszem herbowym na balustradzie. Rezydencja miała 500 metrów kwadratowych, posiadała 29 pokoi z centralnym ogrzewaniem oraz 21 innych pomieszczeń. Ciekawostka - całość uzupełniały 3 łazienki i 6 ubikacji. Pałac otaczał niewielki park z ogrodem warzywno-owocowym. Po II wojnie światowej trafił w ręce miejscowego PGR-u, który doprowadził budynek do ruiny. Na chwilę obecną pałac został zakupiony przez prywatnego inwestora i trwają w nim prace mające na celu odbudowanie obiektu.
Stara Góra
Kościół pw. św. Jakuba Apostoła
Kościół św. Jakuba Apostoła
Świątynia filialna wzniesiona w XV wieku, przebudowana w XVI i XVIII wieku, natomiast restaurowana w XIX. Orientowany, murowany, jednonawowy gotycki budynek posiada poligonalnie zakończone prezbiterium, boczne, symetryczne kaplice oraz wieżę usytuowaną na zachodzie. Nad prezbiterium znajduje się sklepienie gwiaździste, natomiast nad nawą drewniane stropy z bogatym wystrojem malarskim. We wnętrzu znajdują się dwa barokowe ołtarze i ambona z XVIII wieku.
Kłoda Górowska oraz Ślubów
Pałac w Kłodzie Górowskiej, kaplica grobowa w Kłodzie Górowskiej oraz pałac w Ślubowie
Pałac w Kłodzie Górowskiej
Budynek powstał na przełomie XIX i XX wieku. Jest to obiekt trójkondygnacyjny, całkowicie podpiwniczony, o urozmaiconej bryle.
Posiada kamienne fundamenty. W północno-wschodnim narożniku znajduje się czworoboczna wieża, natomiast od strony południowej możemy podziwiać taras z portykiem. Pałac usytuowany jest w rozległym parku o urozmaiconej i specjalnie dobranej roślinności. Znajdują się tu m.in. platany, dęby - w tym dąb szypułkowy. Całości uroku dodają dwa stawy.
Kaplica grobowa w Kłodzie Górowskiej
W niedalekim sąsiedztwie pałacu znajduje się kaplica grobowa z 1892 roku. W przydrożnej kapliczce znajdują się nagrobki rodziny von Gossler.
Pałac w Ślubowie
Pałac zbudowany prawdopodobnie pod koniec XVIII w. Przebudowany na początku XX. Usytuowany jest w otoczeniu parkowym.
Przy pałacu znajduje się pozostałość po fontannie. W tle możemy dostrzec podwórze gospodarcze.
Czernina
Wieża kościoła, ratusz, mury zamku oraz kościół pw. św. Wawrzyńca
Wieża kościoła
Jedyna pozostałość po kościele ewangelickim. Usytuowana jest w miejscu, które w źródłach historycznych określone jest jako miejsce, gdzie mieścił się budynek kościoła. Ceglana budowla posiada cechy architektury sakralnej XIX wieku. Dzięki swej solidnej konstrukcji przetrwała po dziś dzień.
Ratusz
Zabytkowa budowla - znajdująca się pośrodku rynku - zniszczona została w 1796 roku przez pożar. Jednakże w 1799-1800 ratusz został odbudowany w stylu klasycystycznym. Budynek jest trójkondygnacyjny, pokryty łamanym dachem. Na chwię obecną obiekt został zaadaptowany na potrzeby banku.
Mury zamku
Zamek powstał w XVII wieku. Aktualnie budynek jest w stanie zaawansowanej ruiny. Owa budowla powstała na planie prostokąta. Posiada wewnętrzny dziedziniec i dwie koliste basteje z boków fasady głównej. Po okresie wojennych dewastacji zachowały się jedynie mury zewnętrzne w większości obwodu oraz pełnej wysokości. Oprócz części zachodniej nie istnieje już podział wewnętrzny. Od zachodu do zamku przylegała prawdopodobnie fosa, która na chwilę obecną zamieniła się w potocznie mówiąc bajoro.
Kościół pw. św. Wawrzyńca
Jednonawowy budynek wzniesiony z cegły. Do jego cennych zabytków należą: ołtarz główny powstały około XVI wieku, przedstawiający ukoronowanie Najświętszej Marii Panny; chrzcielnica z piaskowca z XVI wieku, obraz św. Wawrzyńca z XVIII wieku, organy powstałe w 1802 roku, stacje drogi krzyżowej z XIX wieku oraz zespół epitafiów nagrobnych rodziny von Stosch.
