Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Wąsoszu
W 1788 r. w miejscu kaplicy zbudowanej w 1771 r. wybudowano prosty kościół, który w 1887 r. zamknięto ze względu na groźbę zawalenia się.
21 czerwca 1892 r. wmurowano kamień węgielny pod nowy kościół parafialny. Robotami budowlanymi kierował mistrz Nieke.
10 października 1894 r. odbyła się konsekracja kościoła.
Obiekt w stylu neogotyckim. Wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta. Jednonawowy z pozornym transeptem, mur z czerwonej cegły licówki, cokół z kamienia, oskarpowany. Gzyms wieńczący, otwory zamknięte łukiem ostrym, w prezbiterium z laskowaniami.
Dach nawy dwuspadowy, na prezbiterium i transepcie 3-spadowy, kryty blachą. Od zachodu strzelista, kwadratowa wieża, 3-kondygnacyjna z hełmem stożkowym. Do wieży przylegają kruchty.
Na pierwszej kondygnacji wieży, powyżej wejścia znajduje się figura Chrystusa. Drzwi drewniane z ozdobnymi okuciami. Wewnątrz w nawie czteroprzęsłowej strop podwieszony z fazowanymi malowanymi belkami. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe na gurtach. Łuk tęczowy ostry. W zakrystii strop drewniany w jodełkę.
Wnętrze kościoła otrzymało neogotyckie wyposażenie. W tym stylu utrzymane są zarówno ołtarze, ambona jak i inne elementy. Nad wejściem umieszczono drewniany chór z organami. W oknach znalazły się misterne witraże z postaciami świętych.
13 sierpnia 1965 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1104/1374
Obecnie jest to kościół parafialny rzymskokatolickiej parafii pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Wąsoszu - dekanat Góra – wschód.
Kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Wąsoszu
Kościół to dawny zbór ewangelicki św. Mateusza.
Wzniesiony został w 1581 r. na miejscu wcześniejszego kościoła, wzmiankowanego w 1290 r. Odbudowany po pożarze miasta w 1710 r., uległ ponownym zniszczeniom podczas działań wojennych 1759 r. Jego odbudowę rozpoczęto w 1766 r., a zakończono w październiku 1767 r. Wykonawcami byli Jerzy Wandelt z Góry i Fryderyk Rohnke z Wąsosza. 1 listopada 1767 r. dokonano konsekracji odbudowanej świątyni.
Kościół był kilkakrotnie restaurowany w XIX w. (1845, 1868 i 1890).
Jest to kościół orientowany, murowany z cegły, otynkowany, jednonawowy, z wydzielonym prezbiterium. Korpus nawy trzyprzęsłowy. Prezbiterium, nawa, kruchta zachodnia i zakrystia kryte pozornymi kolebkami, natomiast kruchta południowa ma sklepienie krzyżowo-żebrowe. Kościół i przybudówki kryte dwuspadowymi blaszanymi dachami. Od zachodu znajduje się czworoboczna, czterokondygnacyjna wieża kryta dachem namiotowym zwieńczonym kulą, poprzedzona kruchtą z portalem ostrołucznym w profilowanych obramieniach, drzwi drewniane z nitami. Zegar wieżowy, z kwadratowymi tarczami od południa, północy i zachodu.
We wnętrzu skromny wystrój, 3-piętrowe empory, okalające ściany z trzech stron a także prospekt organowy oddany w październiku 1769 r. wykonany przez Franciszka Ufflera z Głogowa i barokowy ołtarz główny z XVIII w. z rzeźbami św. Piotra i Pawła.
Na zewnątrz, na ścianach widoczne są późnobarokowe i klasycystyczne kamienne epitafia z XVIII i XIX wieku.
13 sierpnia 1965 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1115/1374
Obecnie jest to kościół pomocniczy rzymskokatolickiej parafii pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Wąsoszu - dekanat Góra – wschód.
Kościół pw. NMP Królowej Świata w Sądowlu
W 1260 r. istniał w Sądowlu kościół pw. Św. Agaty.
W 1821 roku rozpoczyna się budowa kościoła. W 1822 po 9 miesiącach budowy kościół zostaje oddany do użytku.
Zgodnie z rejestrem zabytków nieruchomych województwa. dolnośląskiego Narodowego Instytutu Dziedzictwa obecnie zachowana budowla pochodzi z drugiej połowy XIX wieku.
Do 1945 roku był kościołem ewangelickim. W czasie II wojny światowej zniszczony w 50% był zamknięty do 1948 r., kiedy został przejęty przez parafię katolicką.
Kościół w stylu klasycystycznym, murowany, gzyms wieńczący, lizeny, otwory ostrołuczne. Wieża ośmioboczna od zachodu wyrasta z dachu.
Posiada stosunkowo ubogi wystrój. Ołtarz klasycystyczny.
Organy pochodziły z 1881 roku, budowała je firma "Gebrüder Walter" z Góry.
Ambona z cechami manieryzmu.
Wewnątrz zachowało się XVIII-wieczne epitafium.
W zewnętrzną ścianę świątyni wmurowane są dwie płyty nagrobne.
Obok kościoła stoi pomnik poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich, w formie prostokątnej płyty na cokole.
2 czerwca 1972 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1103/2056
Obecnie jest to kościół filialny rzymskokatolickiej parafii pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Wąsoszu - dekanat Góra – wschód.
Kościół pw. św. Stanisława Bpa w Czeladzi Wielkiej
Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Sułowie Wielkim
Kościół wzniesiony ok.1617 r. na miejscu XV wiecznego kościoła.
W latach 1656-1673 w miejsce katolickiego kościoła wybudowano nowy, protestancki, zostawiając wcześniejszą wieżę.
Dalsze modernizacje kościoła miały miejsce w XIX i XX w.
W latach 1911-1913 odbudowano wieżę. W 1935 r. wymieniono pokrycie dachu. Podczas prac renowacyjnych w latach 60. XX w. wnętrze straciło wiele ze swego protestanckiego charakteru.
Kościół drewniany o konstrukcji szkieletowej szachulcowej, założony na planie krzyża greckiego.
W całości rozmieszczone są otwory okienne, w dwóch kondygnacjach. Część okien w górnej kondygnacji jest większa i ma formę prostokątów stojących ze ściętymi górnymi narożnikami. Dolne okna są mniejsze.
Dachy o dwóch krzyżujących się kalenicach kryte są gontem.
Wieża przybudowana do nawy od zach. ma dwie kondygnacje szachulcowe, część górna jest węższa, drewniana szalowana, z dachem namiotowym ostrym, krytym gontem, zwieńczona krzyżem na kuli.
Wnętrzu tynkowane, nakryte deskowanymi stropami, wypełnione dwoma kondygnacjami empor wspartych na drewnianych słupach.
Z wyposażenia zachował się późnogotycki ołtarz w formie rzeźbionego tryptyku z 1498 r., barokowa ambona z 1674 r., prospekt organowy oraz XVII wieczne ławki.
Ołtarz został poddany barokowej obróbce na przełomie XVII i XVIII w. Znajdują się tam rzeźby Marii z Dzieciątkiem, św. Barbary i św. Katarzyny. W awersach widać św. Małgorzatę i św. Dorotę. Na cokole rzeźby św. Doroty widać datę 1498. Zwieńczenie ołtarza stanowi malowany pejzaż architektoniczny, z dominującym nad nim zamkiem z wieżą obronną.
Ambona zbudowana jest na rzucie wieloboku, z pięcioma ściankami trójsferowymi. Część centralna to obraz przedstawiający św. Jana Ewangelistę, Chrystusa nauczającego w łodzi, św. Łukasza, św. Marka i św. Mateusza. Pod obrazem znajduje się kartusz. Na parapecie schodów znajdują się wyobrażenia św. Piotra i św. Pawła.
Prospekt organowy w formie trójdzielnej szafy pochodzi z początku XVIII w.
Do wyposażenia wnętrza zalicza się również lożę kolatorską z malowanym orłem Piastów śląskich.
30 czerwca 1961 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1106/898
Obecnie jest to kościół parafialny rzymskokatolickiej parafii p.w. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Sułowie Wielkim - dekanat Góra - wschód.
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Ługach
22 sierpnia 1787 r. wmurowano kamień węgielny pod budowę kościoła. Budowano go w latach 1787-1788 z fundacji Fryderyka Wilhelma II.
W 1828 r. kościół otrzymał organy.
Do 1945r. był kościołem ewangelickim. Obsługiwał poza Ługami – Unisławice i Bartków.
Kościół halowy, murowany, założony na planie krzyża łacińskiego, gzymsy podokapowe przechodzące w kordonowe. Okna górne zamknięte półkoliście, wszystkie w prostokątnych płycinach. W elewacjach bocznych płytkie ryzality środkowe. Dach dwuspadowy kryty blachą. Od pd. wieża kwadratowa dzielona gzymsami. Okna górne i w wieży zamknięte półkoliście, wszystkie w prostokątnych płycinach. Na wieży hełm kopulasty kryty blachą, zwieńczony krzyżem na kuli. Wcześniej na iglicy z krzyżem znajdowała się chorągiewka z datą założenia świątyni.
Na placu przed kościołem zlokalizowany jest pomnik poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich, ok. 1920, obelisk kamienny ustawiony na 3 stopniowym cokole. Od pd. napis reliefem wklęsłym, dość zatarty, na ściankach bocznych Krzyże Żelazne.
2 czerwca 1972 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/1105/2052
Obecnie jest to kościół filialny rzymskokatolickiej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korzeńsku – dekanat Prusice
